KOŚCIOŁY FILIALNE > Filia w Chłopkowie
O ŚW. JANIE
Urodzony w Dukli w rodzinie mieszczańskiej. Uczył się w rodzinnym mieście, jak też później w Krakowie. W młodości przebywał w pustelni na wzgórzu Zaśpit w Trzcianie koło Dukli. Opuściwszy pustelnię (ok. 1440) wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych - franciszkanów. Studiował w Krakowie. W zakonie pełnił funkcję kaznodziei i gwardiana, czyli przełożonego klasztoru w Krośnie oraz we Lwowie (w klasztorach franciszkańskich, zgodnie z poleceniem założyciela św. Franciszka z Asyżu, kaznodziejami mogli być tylko wybitnie zdolni i urobieni wewnętrznie kapłani). Pełnił też urząd kustosza kustodii, tzn. przełożonego franciszkańskiego okręgu lwowskiego. Po zreformowaniu zakonu franciszkanów przez św. Bernardyna ze Sieny i powstaniu klasztorów bernardynów w Polsce na skutek działalności Jana Kapistrana, Jan z Dukli przeszedł do ich zakonu, mając 60 lat. Pełnił tam również funkcje kaznodziei i spowiednika w klasztorach w Poznaniu i Lwowie. Pod koniec życia poważnie chorował i utracił wzrok. Zmarł 29 września 1484 i został pochowany we Lwowie w kościele bernardyńskim.
Po śmierci od razu otoczyła go cześć wiernych. Kult Jana z Dukli został zaaprobowany przez kościół w 1773. Od 1945 jego relikwie spoczywały w kościele bernardynów w Rzeszowie, a od 1974 są w Dukli. Od 1948 toczył się w Rzymie proces kanonizacyjny. Kanonizował go papież Jan Paweł II w Krośnie 10 czerwca 1997.